سوره ی کوثری و جلوه ی طاها داری

سالها پیش در این شهر،درختی بودم

یادگاری کهن از دوره ی سختی بودم

 

هرگز از همهمه ی باد نمی لرزیدم

سایه پرورد چه اقبال و چه بختی بودم

 

به برومندی من بود درختی کمتر

رشد می کردم و میشد تنه ام محکمتر

 

من به آینده ی خود، روشن و خوش بین بودم

باغ را آینه ای سبز، به آیین بودم

 

روزها تشنه ی هم صحبتی با خورشید

همه شب،هم نفسِ زهره و پروین بودم

 

لطفا به ادامه مطلب بروید.

انتظار آفتاب منبع